In een ver verleden, oktober 1982, besloten een aantal wielertoeristen onder leiding van Laperre Cyriel de conditie tijdens de wintermaanden op peil te houden door de zondagmorgen een toerke rond de Gaverplas te lopen.

Het initiatief van Cyriel kende de nodige bijval.

Dat ging zo een paar jaar verder en het groepje lopers groeide aan met joggers die niks met wielertoerisme te maken hadden.

Telkens de lentekriebels de kuiten van de wielertoeristen naar de fiets deden verlangen bleven die joggers hun zondagmorgen parkoers afleggen.

Per 1986 fungeerden ze voor het eerst onder een nieuwe clubnaam.

De Gavertrimmers waren geboren.

Voorzitter Cyriel Laperre vond dat die wintertrainingen ergens een bekroning vereisten en er werd een “echte” clubwedstrijd ingericht .

“De halve marathon van Tiegem naar Harelbeke”, zoals de wedstrijd oorspronkelijk met lichte overdrijving genoemd werd, ging ergens in de koude februari-maand door en bovendien ’s morgens in de halfduistere vroegte.

In het begin (1986-1989) was het eigenlijk een veredelde groepsduurloop met kort wedstrijd einde, waarvan uitslagen helaas onvindbaar zijn.

Ondertussen is onze clubwedstrijd (Tiegem-Harelbeke) in al die jaren uitgegroeid tot een zeer exclusieve, want enkel voor Gavertrimmers, zeer stresserende en met heroïsche verhalen gestoffeerde topactiviteit (uitslagen gekend vanaf 1990). (Lees verder onder de foto's)

  • TH1993-2
  • TH_1990
  • TH_1992
  • TH_1993


Het was Ottevaere Noël die op een bepaald moment schuchter probeerde ook een woensdagavond training in te lassen en nog altijd zijn die oorspronkelijke wekelijkse zondag trainingen en de bijgecreëerde woensdag trainingen de basis ontmoetingen van de Gavertrimmers.

Nog enkele jaren later, we schrijven ondertussen 1996, telden de Gavertrimmers al veel meer leden dan de wielertoeristenclub waaruit zij gegroeid waren.

Stichter Cyriel was voorzitter van een bonte mengeling, van steeds meer veeleisende, lopers.

De club waar hij ondertussen 10 jaar voorzitter van was ontgroeide en ontglipte hem een beetje en hij besloot met het voorzitterschap te stoppen.

De club bleef eventjes verweesd en onthoofd achter.

Het enige gestructureerde item, naast het voorzitterschap, was de redactieraad van het, ondertussen al een half jaar opgerichte, clubblad “De Gavertrimmer”.

In allerijl werd vanuit die redactie dan een soort basistekst opgesteld om de Gavertrimmers in alle veiligheid de 21ste eeuw binnen te loodsen.

Een basisleidraad die de Gavertrimmers moesten toelaten als club te groeien en te evolueren naar het huidige geheel.

Beslissingen werden vanaf dan opgesplitst in verschillende verantwoordelijkheden en voor die verschillende verantwoordelijken werden tweejaarlijkse verkiezingen ingevoerd.

De éénmanszaak werd vanaf nu gerund door een verkozen bestuur.

Het bedrijfje was een bedrijf geworden.

De Gavertrimmersclub had de volwassen status bereikt.

De voorzitter staat natuurlijk nog steeds in de frontlinie en van hen moet de noodzakelijke stuwende kracht uitgaan om alle verantwoordelijken en leden “in vuur en vlam” te zetten.

Met plezier denken we terug aan voorzitter Vandeputte Yvan met zijn lef en zakeninstinct, aan wijlen voorzitter Naessens Marcel, met zijn grenzeloos enthousiasme en aan de zachte tactvolle aanpak van onze eerste vrouwelijke voorzitster Verheye Linda.

Laten we hier vooral niet vergeten te vermelden dat penningmeester Bossuyt Frank en secretaresse Verthe Christine vele jaren “rotsen in de branding” zijn geweest.

Een opsomming van alle leden en markante personages zou ons te ver leiden en het risico om dan personen te vergeten te groot.

Elk radertje in het Gavertrimmersgeheel is even belangrijk.

Een zéér belangrijke datum is september 2014, want toen zijn we gestart met “Gavertrimmers Jeugd” en op deze site kan lezen hoe fantastisch dit sedert dien verloopt.

Laat ons maar even kijken naar de huidige stand van zaken.

Een club van 200 leden (jong en oud), een fijn lokaal en een bloeiende werking.

Op naar “40 jaar Gavertrimmers” !